İnsan, herhangi bir hastalığa duçar olduğunda çaresini arar; normal ve tabii olanı budur. Ancak bunun için, hastanın hastalığını kabul etmesi ön şarttır. Hastanın hastalığını kabul etmemesinin bir yerde anlaşılabilir bir tarafı olabilir; hastalığı kendisine yakın görmemek isteği, yahut utanma v.b. gibi. Ancak bazı hallerde, bilhassa zihni (mental) hastalıklarda, hastalığın reddi, hastalığın hastalık değil normal bir şey olarak telakki edilmesinden kaynaklanır ki, bu reddiyenin kendisi başlı başına bir hastalık olmaktadır. Benzer bir vakıanın cemiyetler için de geçerli olduğunu düşünebiliriz. İnsanlar gibi cemiyetler de hastalanabilir; salgın hastalıklar, yahut hep aynı tür gıda ile beslenmeden kaynaklanan hastalıklarda olduğu gibi;buraya kadar normal. Ancak cemiyetlerin bir de mental hastalıkları vardır ki, bunlar ekseriyetle vaki' olduğu üzere, cemiyet tarafından, bir hastalık olarak değil de hayatın normal ve tabii bir parçası olarak kabul görür. İşte bir cemiyet için en tehlikeli hastalığın bu olduğunu söyleyebiliriz.

 

İmdi, şiddet, kan ve korkunun bir kültür unsuru niteliği taşıması da bir tür sosyal hastalık alametidir ve bu da Batı'da böyledir. Bu noktada gayri tabii ve gayri fıtri cinsi temayüllerin ibra edilmiş ve saygı gören bir müessese olarak yerleşmiş olması, hastalığın mental yönünün ne kadar derinlere inmiş olduğunu göstermektedir. Böyle bir cemiyet, artık hastadır; ama bu herhangi bir hastalık değil, bir vahşet halidir ve bu vahşet ortamında şiddet, kan ve korkunun nasıl olup da belirleyici birer kültür unsuru olduğuna da hayret edilmemelidir. Çünkü, böyle bir cemiyet, vahşidir ve vahşi olandan ise her şey beklenebilir. 

 

Vahşetin tezahür şekilleri muhteliftir: Şiddetin, kanın ve korkunun bazan bizzat kendileri olarak bazan da çeşitli şekillerde başka temaların içine karışmış olarak yüceltilmesi ve bir nevi' takdis edilmesi, bu muhtelifattandır. Mesela bunlardan birisi "Kan Sporu"dur. Batı, en ileri seviyede bir şiddet nevi olan kan dökmeyi stilize ederek spora, kanı da spora dönüştüren garip haleti ruhiyesi ile tanınır aynı zamanda. Nasıl ki Batı'da ibra edilmiş cinsi bozuklukların kökeni Grek dünyası ise, kan sporunun kökeni de Roma'dır. Menşei Etrüskler olmasına karşılık Roma'da bilhassa belirli bir dönemden itibaren sosyal hayatın adeta ayrılmaz bir unsuruna dönüşen, kan sporunun en eskilerinden ve en iyi şekilde teşkilatlanmışlarından olan gladyatör oyunları, yiğitlik, cesaret gibi faziletler de ihtiva etmekle beraber, netice itibariyle, insanların gerçekten birbirlerini öldürdüğü ve seyircilerin de su gib akan kandan, cesetlerden, ölümden haz duydukları bir cinnet tiyatrosundan başkası değildi ve bu cünun hali de, Romalı yöneticiler tarafından, cemiyetin sevk ve idaresinde bir nevi' uyuşturucu hizmeti görmekte idi. Bu konuda orijinal kaynaklara inerek detaylı bir makale hazırlayan genç ve kaabiliyetli bilim adamlarımızdan Abdrurrahman Uzunaslan şunları yazmaktadır ["Antik Roma'da Gladyatör Oyunları"., Süleyman Demirel Ü. F.E.F. Sosyal Bilimler Dergisi., 2005, Sayı: 12, ss.26-27]: