Bir önceki yazımızda, bir müddetten – hem de uzun bir müddetten - beri, gerek dâhilden ve gerekse de hâriçten gelen git-gide ağırlaşan, iktidârı ve muhâlefetiyle hemen-hemen bütün siyâsî partileri de çözülme sınırına getiren tazyiklere mâruz kalan Türkiye'de son – ve tabiatiyle aynı zamanda en muhkem ve en sert - mukavemet seddi olan milliyetçiliğin çökertilmesi kastıyla alenî bir pervâsızlıkla icrâ edilen düşmanca saldırıların tam da kendisine en fazla güven duyduğu bir ortamda birdenbire, şaşkınlık yaratacak kadar bir travma ile sarsıldığını belirtmiş ve bu travmaya sebebiyet veren gelişmeyi, bu ülkenin damarlarına ve zihniyet kodlarına işlemiş olan milliyetçiliğin "tsunami te'sîri" olarak isimlendirmiş ve sonra da şer cephesinin – en azından mühim birkısmının - üzerlerine gelen dağ cesâmetindeki dalganın heyûlânî heybetinin etkisi ile, milliyetçiliğe bodoslamadan taarruz etmekten vazgeçtiklerini ve hattâ "bir tür" milliyetçilik yapmaya dahi giriştiklerini ele almış ve örnek olarak da piyasaya sürülen "pozitif milliyetçilik" kavramını vermiştik.

 

Dersimize kaldığımız yerden devam edeceğiz, ama bugün öncelikle işbu dönüş(üm) üzerinde birkaç cümle ile de olsa duralım.

1. Milliyetçiliğin bu kabîl saldırılarla yıldırılıp sindirilemeyeceği ve aksine, daha da bilenmesine yol açacağı çok bâriz bir sûrette hissedilmiştir, çünkü şer cephesinin ilk saldırı dalgası önce sarsılmış ve sonra da çökmüştür.

2. Kezâ, milliyetçiliğin gücünün, vehmedildiğinin aksine, sâdece bir veya birkaç parti – ki onların da aslında milliyetçiliği temsîl etme ve gücüne güç katma istikametindeki payları şüphelidir – ile tahdit edilemeyecek kadar derinlere kök salmış olduğu ve gücünün esas menbâının da bu olduğu açıkça görülmüştür. Bu, benim daha evvelki bir yazı dizimde kullanmış olduğum tâbirle[*] ifâde etmeme izin verilecek olursa, Büyük Kitle'nin – yâni elitlerin farketmediği 'sıradan insan'ın – milliyetçiliği olan, hemen ilk bakışta hissedilmeyen, fakat, ancak şiddetli kriz zamanlarında kendisini gösteren, asıl gövdesi bir buz dağı gibi suların derinliklerinde bulunan "ekzistansiyel milliyetçilik"tir.

3. Ancak, bu, bir boks maçındaki bir ravund, bir harpteki bir muhârebe gibidir; şimdilik ilk ravund kazanılmıştır, fakat ve şer cephesi mutlaka yeni bir saldırıya daha geçecektir; binâenaleyh, yeni strateji ve taktikler üzerinde çalıştıklarını peşînen kabûl etmekte fayda vardır.

 

Şimdi dönelim bir evvelki yazımdaki Pozitif Milliyetçilik kavramına.

 

Bendeniz, evvelen, başta Sayın Berkan olmak üzere, O'nun literatürümüze yeni bir kavram kazandırdığını muştulayan Sayın Türköne'yi tebrîk etmek ve bu tebrîk listeme, daha sonra aynı kavramın patentini Sayın Berkan'a atfederek 'pozitif" bir kavramı 'pozitif' bir kontekstte kullanma ferâsetini gösteren diğer mümtaz şahsiyetleri de dâhil etmek istiyorum; ama kısmen.

 

Kısmen, çünkü, hakkı ve hakîkati teslîm etmekde geç kalınmış da olsa bir hidâyet olsa gerek....

 

...lâkin, bu yazı burada bitmeyecek anlaşılan – aslında derse henüz başladık da sayılmaz. Ve yine anlaşılan o ki, biraz milliyetçilik konuşmaklığımız îcap ediyor.

 

Pazartesi'ne inşaallah...

 

[*] Onbeş yazıdan mürekkep bu diziyi, Yeni Çağ'da 31 Ağustos ilâ 2 Ekim 2004 tarihleri arasında kesintisiz olarak, muhtelif başlıklar altında kaleme aldıktan sonra "Bir Seçkin İdeoloji Olarak Siyâsî Milliyetçilik ve İktidar Problemi" isimli bir dosya hâlinde toparladım ve matbû nüshada ana metin içerisinde verdiğim referansları dipnota dönüştürmek ve bir bibliyografya eklemek şeklinde bir ilk edisyona tâbi' tuttum. Yakın zamanda biraz daha ileri seviyede bir edisyonla bir miktar daha tevsi' ve tâdilâtına teşebbüs ederek önce sitemde "Yazı Dizileri" bölümüne koyacağım ve daha sonra da müsâit bir ortam zuhur ettiğinde tam akademik formatlı kapsamlı bir makaleye dönüştürmeyi düşündüğüm bu yazı dizisini bu hâliyle (A4 ebadında 26 sayfa) PDF formatıyla elde ederek bir tek metin hâlinde tekrar tedkik etmek isteyen okuyucularıma servis yaparım – D.H.